Gaur 71 urte geroago, diktadurako 40 eta trantsizioko 31, urte gehiegi dira non frankismoko kaltetuek historiaren aldrebeskeria eta ahanztea pairatu behar izan duten. Gainera, egun, legeek, arauek eta batik bat sententziek, oraindik ere oztopo bat direla ikus dezakegu, bere garaian indarrez kendutako askatasuna eta eskubideak nolabait berreskuratzeko. Frankismoaren goraipamena eta apologia haien – gure bizitzetan, gure – haien kaleetan eta frankisten omenez eginiko monumentuetan argi eta garbi ageri dira.
Erregimen horrek sortutako biktima asko dira lege horiek guztiak, sententzia, kaleen izenak, monumentuak… kendu gabe hil direnak, guztiak, kutsu faxista dutenak.
Ahaztuak 1936-1977 elkarteak eskubide osoa du erantzukizunak eskatzeko, elkarte bezala, hiritar moduan, frankismoak erabili zituen hamaika errepresio moduen aurrean izaniko errepresaliatuen omenez.
Iruñean gertatutakoa eta orokorrean Nafarroan, gerra fronterik izan gabe, genozidio bat izan zen, 3.200 eraildako izan zirelarik.
Erailketekin batera, jasandako eskasia materialak ere aipatu beharrean gaude, eskasia moralak, pertsonalak eta bazterketa instituzionalak, herritar askok sufritu zutena soilik erregimen faxistak eraildako familiar bat izateagatik.
Ezin ahatz dezakegu diktadura horrek 40 urte iraun zituela, hasierako urte odoltsuen ostean eguneroko praktika izan baitzuen gorri, abertzale, errepublikar edota demokraten kontra eginez.
40 urte luze horietan, elkartze askatasuna eta adierazpen askatasuna debekatuak izan ziren, atxiloketak, isunak, torturak, kartzela, eta bizitzarekin ordaintzera ere behartuak izan zirelarik herritarrak. Bergogoratu behar “Sindicato Vertical”a delakoa langile eta patroientzat derrigorrezko erakundea. Tribunal Orden Publicoa, bertatik milaka pertsona pasatu zirelarik.. Segurtasun Orokorreko Zuzendaritza, kuartel eta polizia-etxeekin batera inpunitatearen erakusle nagusiak, hauekin batera sortutako bestelako indar armatuak bezala, herritarrak erreprimitzeko erabiliak.
Beraz, faxismoaren biktimek behar dutena ez da lore sorta bat eta adierazpen hutsak zeinak kontzientzia txar batzuk lasai utziko dituenak eta horrela orrialdea pasa ahal izateko, berriki onartutako Lege Historikoarekin gertatu den bezala, puntu finala jarri nahi dutelarik gertatutakoa jakin gabe, zauriak ez irekitzearren. Bestelako da errepresaliatuek senitarteko, lagun eta Nafarroako herriarekin batera behar dutena, egia jakiteko zauria ireki behar delako, justiziaz garbitzeko eta kalte-ordainekin itxi beharrekoa inpunitatearen infekzioa berriro ager ez dadin.
Horregatik guztiarengatik, Ahaztuak 1936-1977 elkartetik Iruñeko Udal honi 2007ko irailaren 21eko plenoan onartutakoari segida ematea eskatzen diogu, demokrazia, eskubideak eta askatasunaren alde aritu ziren eraildako Iruñeko 298 lagunen oroitzapean jarritako plakak beharrezko lekua eta tamaina izan dezan.
Egun plaka hori ezkutuan mantentzen dela salatu nahi dugu, tamaina txikikoa izanik eta eginiko omenaldia azpijokoz eta ezkutuan egin zirelarik.
Honekin batera ere, Iruñeko Udalak eraildako 298 lagunei egin beharreko Omenaldi Publiko eta Ofiziala egitea eskatzen dugu, kontuan hartuta merezitakoa dela eta haietako 6 legitimoki aukeratutako zinegotziak zirela. Honen mamia Hiritarren Gaiez arduratzen den komisioak eztabaidatu eta diseinatu beharko lukeela uste dugu. Era berean, Udal honi ere, bertan plaka bat jartzea eskatzen diogu, Iruñean eraildako guztien omenez eta bereziki udal horretako zinegotzien aipamena eginez, izenak hauek direlarik: Gregorio Angulo, Ignacio San Pedro, Florencio Alfaro, Victorino García, Mariano Sáez eta Corpus Dorronsoro.
Aurkeztuko den mozioa babesteko eta aipatutako guztiaren ondorioz, gaur martxoaren 13an, Iruñeko Udal plazan arratsaldeko 19etan burutuk oden kontzentraziora dei egin nahi dugu Iruñeko gizartea.
Erregimen horrek sortutako biktima asko dira lege horiek guztiak, sententzia, kaleen izenak, monumentuak… kendu gabe hil direnak, guztiak, kutsu faxista dutenak.
Ahaztuak 1936-1977 elkarteak eskubide osoa du erantzukizunak eskatzeko, elkarte bezala, hiritar moduan, frankismoak erabili zituen hamaika errepresio moduen aurrean izaniko errepresaliatuen omenez.
Iruñean gertatutakoa eta orokorrean Nafarroan, gerra fronterik izan gabe, genozidio bat izan zen, 3.200 eraildako izan zirelarik.
Erailketekin batera, jasandako eskasia materialak ere aipatu beharrean gaude, eskasia moralak, pertsonalak eta bazterketa instituzionalak, herritar askok sufritu zutena soilik erregimen faxistak eraildako familiar bat izateagatik.
Ezin ahatz dezakegu diktadura horrek 40 urte iraun zituela, hasierako urte odoltsuen ostean eguneroko praktika izan baitzuen gorri, abertzale, errepublikar edota demokraten kontra eginez.
40 urte luze horietan, elkartze askatasuna eta adierazpen askatasuna debekatuak izan ziren, atxiloketak, isunak, torturak, kartzela, eta bizitzarekin ordaintzera ere behartuak izan zirelarik herritarrak. Bergogoratu behar “Sindicato Vertical”a delakoa langile eta patroientzat derrigorrezko erakundea. Tribunal Orden Publicoa, bertatik milaka pertsona pasatu zirelarik.. Segurtasun Orokorreko Zuzendaritza, kuartel eta polizia-etxeekin batera inpunitatearen erakusle nagusiak, hauekin batera sortutako bestelako indar armatuak bezala, herritarrak erreprimitzeko erabiliak.
Beraz, faxismoaren biktimek behar dutena ez da lore sorta bat eta adierazpen hutsak zeinak kontzientzia txar batzuk lasai utziko dituenak eta horrela orrialdea pasa ahal izateko, berriki onartutako Lege Historikoarekin gertatu den bezala, puntu finala jarri nahi dutelarik gertatutakoa jakin gabe, zauriak ez irekitzearren. Bestelako da errepresaliatuek senitarteko, lagun eta Nafarroako herriarekin batera behar dutena, egia jakiteko zauria ireki behar delako, justiziaz garbitzeko eta kalte-ordainekin itxi beharrekoa inpunitatearen infekzioa berriro ager ez dadin.
Horregatik guztiarengatik, Ahaztuak 1936-1977 elkartetik Iruñeko Udal honi 2007ko irailaren 21eko plenoan onartutakoari segida ematea eskatzen diogu, demokrazia, eskubideak eta askatasunaren alde aritu ziren eraildako Iruñeko 298 lagunen oroitzapean jarritako plakak beharrezko lekua eta tamaina izan dezan.
Egun plaka hori ezkutuan mantentzen dela salatu nahi dugu, tamaina txikikoa izanik eta eginiko omenaldia azpijokoz eta ezkutuan egin zirelarik.
Honekin batera ere, Iruñeko Udalak eraildako 298 lagunei egin beharreko Omenaldi Publiko eta Ofiziala egitea eskatzen dugu, kontuan hartuta merezitakoa dela eta haietako 6 legitimoki aukeratutako zinegotziak zirela. Honen mamia Hiritarren Gaiez arduratzen den komisioak eztabaidatu eta diseinatu beharko lukeela uste dugu. Era berean, Udal honi ere, bertan plaka bat jartzea eskatzen diogu, Iruñean eraildako guztien omenez eta bereziki udal horretako zinegotzien aipamena eginez, izenak hauek direlarik: Gregorio Angulo, Ignacio San Pedro, Florencio Alfaro, Victorino García, Mariano Sáez eta Corpus Dorronsoro.
Aurkeztuko den mozioa babesteko eta aipatutako guztiaren ondorioz, gaur martxoaren 13an, Iruñeko Udal plazan arratsaldeko 19etan burutuk oden kontzentraziora dei egin nahi dugu Iruñeko gizartea.
Hoy 71 años, después de 40 de dictadura y 31 de transición, son ya demasiados años en los que las victimas de la represión franquista tienen que seguir soportando la práctica de la tergiversación de la historia más reciente y el olvido. Incluso hoy siguen viendo, como leyes, normas y sobre todo sentencias, son un obstáculo para resarcirles en parte, y solo en parte, los derechos y libertades robadas a punta de pistola. El enaltecimiento y apología del franquismo, en sus vidas- nuestras vidas, en nuestras calles-sus calles, nuestras plazas-sus plazas y monumentos hechos ex profeso para mayor gloria de los franquistas.
Son muchas las victimas de ese régimen que han muerto sin ver retiradas todas estas leyes, sentencias, nombres de calles, monumentos etc. de contenido fascista.
A Ahaztuak 1936-1977 nos corresponde exigir responsabilidades por derecho, como asociación, ciudadanos y ciudadanas al mismo tiempo, por los miles de represaliados y represaliadas en las múltiples formas que empleo el franquismo.
Lo acontecido en Pamplona-Iruña y por extensión a toda Nafarroa sin frente de guerra alguno fue un absoluto genocidio, con los más de 3.200 asesinados.
Junto a los asesinatos, resaltar las penurias materiales, morales, personales e incluso de exclusión institucional que padecieron todas aquellas personas durante muchos años, consideradas desafectos al régimen fascista por el simple hecho de ser familiar del asesinado.
No debemos olvidar, que esa brutal dictadura se prolongó durante 40 años, mas allá de los primeros años sangrientos, cuya práctica diaria siguió siendo perseguir todo lo que oliera a rojo, sindicalista, abertzale, republicano o simplemente demócrata.
Cuarenta años en los que la libertad de asociación, reunión y expresión en todas sus formas fueron totalmente prohibidas, pagando con detenciones, multas, torturas, cárcel, incluso con la vida quienes osaban desafiar dichas leyes prohibitivas. Recordar el “Sindicato Vertical” organización obligatoria de obreros y patrones. El famoso Tribunal Orden Publico por donde pasaron miles de personas. La Dirección General de Seguridad que junto a cuartelillos y comisarías fueron lugares de total impunidad así como otros organismos y cuerpos armados creados expreso para sojuzgar y reprimir a la población.
Por tanto las victimas del fascismo lo que necesitan hoy, no son flores y declaraciones vacías que sirvan para contentar malas conciencias y así pasar la pagina de la historia poniendo punto final, como a ocurrido con Desmemoriada Ley Histórica aprobada recientemente, para sin saber lo que realmente ocurrió, no abrir heridas. Por el contrario lo que los represliados y reprsaliadas en todas sus formas junto a sus familiares, allegados, amigos y el pueblo de Nafarroa necesita, es abrir la herida para saber la verdad, limpiarla con la justicia y cerrarla con la reparación para que la infección de la impunidad no vuelva a resurgir.
Por eso desde la asociación Ahaztuak 1936-1977 solicitamos de este Ayuntamiento de Pamplon-Iruña que de lugar y tamaño adecuados a la placa conmemorativa de los 298 pamploneses asesinados, por defender la democracia, los derechos y las libertades de este pueblo. Según lo acordado en el Pleno de ese Ayuntamiento el 21 de Septiembre de 2007.
Queremos denunciar que a día de hoy la placa permanece en el mismo lugar escondida, de pequeño tamaño, a la vez que sarcásticamente el homenaje parece haber consistido en colocarla con alevosía, a escondidas y de esas maneras.
Así mismo que este Ayuntamiento de Pamplona-Iruña, se comprometa a realizar un Homenaje Oficial y Público, con todos los honores de que son acreedores, tanto los 298 ciudadanos pamploneses haciendo mención especial de sus 6 concejales legítimamente elegidos. Cuyo contenido será debatido y diseñado en la Comisión de Asuntos Ciudadanos. Así mismo solicitamos a ese Ayuntamiento, la instalación en el Consistorio una placa que recuerde a todas las personas asesinadas, en Pamplona-Iruñea, con mención expresa de los concejales asesinados de ese Ayuntamiento cuyos nombres son: Gregorio Angulo, Ignacio San Pedro, Florencio Alfaro, Victorino García, Mariano Sáez y Corpus Dorronsoro.
Por todo ello, para apoyar dicha moción, hacemos un llamamiento para acudir a la concentración que tendrá lugar en la Plaza del Ayuntamiento de Pamplona-Iruña hoy jueves día 13 a las 19,00 horas.